Het Anker van Scheveningen
Toen het grootste gedeelte van Scheveningen Dorp nog direct afhankelijk was van de visserij, was het hier een taai bestaan. Dat gold voor de mannen die soms wekenlang achter elkaar van huis waren en bij nacht en ontij visten om hun loon bij elkaar te sprokkelen: haring, makrelen en kabeljauw. Maar dat het een pittig bestaan was, gold misschien nog wel meer voor de aan wal gebleven Scheveningse vrouwen. Zij waren degenen die de boel bij elkaar hielden en met recht het anker van Scheveningen genoemd mogen worden.
Traditiegetrouw wuifden de vrouwen de mannen uit bij het uitvaren. Nakijken tot over de horizon. “Tot weerziens en een behouden vaart!” En niet onterecht, want het gebeurde veel te vaak dat een van de mannen of zoons ‘op zee bleef’, zoals ze dat hier noemen op Scheveningen. Neem maar eens een kijkje bij het VissersNamenMonument ter hoogte van het standbeeld van De Scheveningse Vissersvrouw op de Boulevard.
Maar veel tijd om na te denken of hun man of zoon veilig naar huis zouden komen hadden de vissersvrouwen niet. Want, naast dat de Scheveningse vrouwen vaak een groot gezin te runnen hadden, moesten ze ook elk dubbeltje omdraaien om rond te komen. Het was armoe troef op Scheveningen in die dagen. Dus staken ze de handen uit de mouwen. Of het nu bijverdienen was door vis te verkopen - met vis te gaan – zoals dat werd genoemd. Netten te boeten (het repareren van de vissersnetten) of een andere bijverdienste. Ze deden het. Trots en kundig. Het ware lange dagen, waar de vrouwen elkaar kenden en lief en leed deelden.
En op Scheveningen is er nog steeds een hechte gemeenschap waar de vrouwen ee bijzondere plek innemen. Ze vormen nog steeds de motor van de gemeenschap; zelfstandig en sterk. Krachtige vrouwen. Stuk voor stuk sterk, doorzetters en bovenal zelfstandig. Dat zat in het DNA en dat zit nog steeds in het DNA van Scheveningse vrouwen: kracht, trots, zelfstandigheid. Je zou kunnen zeggen dat Scheveningse vrouwen een soort feministen ‘avant la lettre’ zijn. Vrouwen die zich niets wijs laten maken en volop meedraaien in de maatschappij.
En dat is waar de mural in de Keizerstraat over gaat. Krachtige vrouwen van toen én sterke vrouwen van nu. Vrouwen die er staan en hun ruimte innemen. Het anker zijn. Het anker van Scheveningen zijn. Scheveningen is trots op haar vrouwen.